ΛΕΡΟΣ

Η Λέρος είναι νησί στο νοτιοανατολικό άκρο τουΑιγαίουσταΔωδεκάνησα. Έχειπληθυσμό8.207 κατοίκους και έκταση 54τ.χλμ., με μήκος ακτών που φτάνει τα 71 χλμ., χάρη στον έντονοοριζόντιο διαμελισμότης. Ο δήμος Λέρου περιλαμβάνει το νησί της Λέρου, τις γύρω νησίδες, καθώς και τα απομακρυσμένα νησάκιαΚίναρος,ΛέβιθακαιΦαρμακονήσι. Ανάμεσα στην Πάτμο και την Κάλυμνο, η Λέρος είναι το νησί με τους πολλούς και όμορφους κόλπους. Ένας απ'αυτούς, μάλιστα, που φιλοξενεί και το κυριότερο λιμάνι, το Λακκί, είναι ο μεγαλύτερος και ο ασφαλέστερος των Δωδεκανήσων. Χωρίς ψηλά βουνά, με πολύ πράσινο, και πολύ καλό κλίμα, είναι ιδανικό για ήρεμες διακοπές μια και είναι ένα από τα ελληνικά νησιά που δεν έχουν επιβαρυνθεί ακόμα από το μαζικό τουρισμό. Η κύρια τουριστική περιοχή της είναι τα Άλιντα, άλλα ενδιαφέροντα χωριά είναι το ψαροχώριΠαντέλι, ο Βρομόλιθος με την παραλία του, η Γούρνα, ο Ξηρόκαμπος, το Παρθένι και ο Μπλεφουτης. Το Κάστρο της Παναγίας, κτισμένο τον ενδέκατο αιώνα, δεσπόζει στο βουνό Απιτίκι πάνω από τον Πλάτανο και ακριβώς απέναντη βρίσκεται το κλειδί το υψηλότερο σημείο του νησιού με καταπληκτική θέα. Το πολεμικό μουσείο τής Λέρου βρίσκεται στη Μερικιά χτισμένο μέσα σε τούνελ τουΔευτέρου Παγκοσμίου πολέμου.

Η Λέρος κατοικήθηκε στους προϊστορικούς χρόνους. Πιθανόν, οι πρώτοι κάτοικοί του ναήταν οι Πελασγοί, οι Λέλεγες και οι Κάρες. Αργότερα ήρθαν οι Δωριείς που διώχτηκαν από τους Ίωνες. Από κει και πέρα η Λέρος συνδέθηκε στενάμε τις ιωνικές πόλειςκαι ιδιαίτερα με τη Μίλητο. Ακολούθησε η κατάληψη από τους Πέρσες, που απεχώρησαν μετά την ήττα τους στην Ελλάδα. Το 1316 κυρίαρχοι του νησιού γίνονται οι ιππότες του τάγματος του Αγίου Ιωάννου. Από το 1455 μέχρι το 1527 γίνονται αλλεπάλληλες πειρατικές επιδρομές για την κατάληψη του νησιού. Το 1522 καταλαμβάνεται από τους Τούρκους και παραμένει υπό κατοχή μέχρι το 1821 που ξέσπασε η ελληνική επανάσταση, οπότε και αποτέλεσε τμήμα του ελεύθερου ελληνικού κράτους. Το 1912 η Λέρος περιέρχεται στους Ιταλούς, όπως και τα άλλα νησιά της Δωδεκανήσου. Η Ιταλική κατογή τερματίζεται το 1943 όταν κυριεύονται από τους Γερμανούς. Κατά την Ιταλοκρατκία πραγματοποιήθηκαν σημαντικά οχυρωματικά έργα και στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Στο Λακκί δημιουργήθηκε μία νέα πόλη, με την χαρακτηριστική αρχιτεκτονική της, που αποτελεί ευρωπαϊκή μοναδικότητα για την περίοδο του μεσοπολέμου. Η ένωση της Λέρου με την Ελλάδα έγινε τελικά το 1948.

Μερικοί από τους οικισμούς της Λέρου είναι:

• ΗΑγία Μαρίνα, ένας γραφικός, παραδοσιακός, νησιώτικος οικισμός με θέα στην είσοδο ενός μεγάλου κόλπου και φυσικού λιμένα, είναι χτισμένος αμφιθεατρικά και ανεβαίνει προς το Πάτελο ή προς την Αγία Παρασκευή περνώντας δίπλα απ' το Μπρούτζι κι από εκεί στους γύρω λόφους.
• Το Λακκί(Porto Lago) χτίστηκε κατά την διάρκεια της Ιταλικής κατοχής ως πόλη που θα στέγαζε αξιωματικούς και πολιτικό προσωπικό της παρακείμενης στρατιωτικής βάσης. Σήμερα, πέρα από το ότι είναι το κύριο λιμάνι του νησιού, αποτελεί και το εμπορικό του κέντρο.
• Ο Πλάτανος, αρχαιότερη συνοικία και παλιά πρωτεύουσα του νησιού, όπου διατηρούνται πολλά παραδοσιακά σπίτια και αρχοντικά. Η δημαρχία στεγάζεται σε δύο νεοκλασικά κτίρια και δίπλα της ένας γνήσιος παραδοσιακός καφενές, "η Λεριακή λέσχη", από τα λίγα που έχουν διασωθεί σήμερα.
• Το Παντέλιείναι το παραδοσιακό ψαροχώρι της Λέρου. Η μοναδική του και γνήσια ατμόσφαιρα έκανε το πιο δημοφιλές μέρος για τους ντόπιους και τους τουριστες. Μικρές ταβέρνες και καφετέριες δίπλα στη θάλασσα, τα ψαροκάικα δίπλα απο τα πολυτελή γιοτ, οι ψαράδες να πλεκουν τα διχτυα η να δολώνουν τα παραγάδια τους.